คำตอบ:              ผมนำโบรชัวร์ทั้งสองเล่มคือ “ผู้เผยพระวจนะในศตวรรษที่ยี่สิบ” (Twentieth Century Prophet) และ “คริสตจักรยุคเลาดีเซีย” (The Laodicean Church Age) และหนังสือ “คำอธิบายของคริสตจักรเจ็ดยุค” (An Exposition of the Seven Church Ages) กลับมาจากสหรัฐอเมริกาในเดือนเมษายนปี 1966 ภายใต้ความประทับใจว่า บราเดอร์บรานฮามเป็นผู้เขียนหนังสือเล่มนั้น ผมได้แปลและได้ตีพิมพ์หนังสือเป็นภาษาเยอรมันจำนวน 10,000 เล่ม จากนั้นผมได้พบว่าจุลสารเล่มเล็กๆ 48 หน้า เรื่อง “คริสตจักรยุคเลาดีเซีย” มีความครบถ้วนตั้งแต่คำแรกถึงคำสุดท้ายที่พบในหนังสือยุคของคริสตจักร หน้า 319-365 ต่อมาผมได้สังเกตเห็นว่ามีความคลาด เคลื่อนมากมายระหว่างพระธรรมเทศนาดั้งเดิมต้นฉบับทั้งหลายซึ่งบราเดอร์บรานฮามได้เทศนาและเนื้อหาของหนังสือคริสตจักรเจ็ดยุคมี แม้แต่คำสอนจำนวนหนึ่งในหนังสือเล่มนั้นที่ไม่ตรงตามข้อพระคัมภีร์ ซึ่งบราเดอร์บรานฮามมิเคยได้เทศนา ยกตัวอย่าง เช่น การกล่าวว่า พวกคนที่มิได้บังเกิดใหม่จะได้รับชีวิตนิรันดร์เพราะว่าพวกเขามีน้ำใจต่อพี่น้อง นี่คือตรงข้ามอย่างสิ้นเชิงกับ 1 ยอห์น 5:11-12 ที่กล่าวว่า “และพยานหลักฐานนั้นก็คือว่า พระเจ้าได้ทรงโปรดประทานชีวิตนิรันดร์แก่เราทั้งหลาย และชีวิตนี้มีอยู่ในพระบุตรของพระองค์ ผู้ที่มีพระบุตรก็มีชีวิต ผู้ที่ไม่มีพระบุตรของพระเจ้าก็ไม่มีชีวิต” อีกตัวอย่างหนึ่งคือ คำกล่าวอ้างที่เป็นไปไม่ได้เกี่ยวกับต้นไม้แห่งชีวิตและต้นไม้แห่งความรู้ “… คนชอบธรรมกับคนชั่วยืนเคียงข้างกันในท่ามกลางสวน … และไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกกิ่งก้านสาขาจริงๆ ของพวกเขานั้นพัวพันกัน” (หน้า 92-98)! หนังสือเล่มนี้มิได้แยกแยะแม้แต่ความแตกต่างระหว่างมัทธิว บทที่ 25 จากข้อ 32 บรรดาประชาชาติต่างๆ จะถูกรวบรวมมาและถูกพิพากษา ซึ่งเกิดขึ้นก่อนยุคพันปี และจากนั้นพระที่นั่งพิพากษาสีขาวสุดท้ายในวิวรณ์ บทที่ 20 จากข้อ 11 เมื่อการพิพากษาครั้งสุดท้ายเกิดขึ้นหลังจากยุคพันปี ผมปฏิเสธที่จะจัดการกับประเด็นต่างๆ ที่ไม่ถูกต้องที่ได้แสดงในหนังสือเล่มดังกล่าว ผมขอร้องให้ทุกคนใช้พระธรรมเทศนาต้นฉบับทั้งหลาย เมื่อสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมได้รับแจ้งว่า บราเดอร์ลี เวย์ลี เป็นผู้แต่งหนังสือคริสตจักรเจ็ดยุค บราเดอร์บรานฮามได้กล่าวโดยเฉพาะเจาะจงไว้ว่า ท่านมิเคยได้อ่านหนังสือเล่มนี้เป็นการส่วนตัวเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 1965 ในพระธรรมเทศนาของท่าน เรื่อง “การวิ่งหนีจากการทรงสถิตย์ของพระเจ้า” หน้า 6 ท่านได้กล่าวว่า “และจากนั้นคริสตจักรเจ็ดยุค … ผมคิดว่าบราเดอร์ที่มีคุณค่าของพวกเราจะต้องได้รับแรงบันดาลใจเพิ่มเติมเล็กน้อย และท่านได้กล่าวว่า ท่านกำลังจะเขียนหนังสือสองสามเล่มของท่านเองออกมาจากเรื่องนี้อีก และดังนั้นท่านจึงได้เขียนเล่มหนึ่ง ผมเชื่อว่าเรื่อง “ผู้เผยพระวจนะในศตวรรษที่ยี่สิบ” และอีกเรื่องหนึ่งชื่อ “คริสตจักรยุคเลาดีเซีย” ผมเชื่อหรือบางเรื่องเหมือนอย่างนั้น … ผมมิเคยได้อ่านมันด้วยตัวของผมเอง ถ้าหากผมอ่านพวกมัน ผมอาจจะเปลี่ยนใจเกี่ยวกับเรื่องนั้น”

เนื่องจากคำสอนบางอย่างในนั้นไม่สามารถประนีประนอมกับบรรดาข้อพระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ได้ ผมต้องขอแนะนำว่ามันควรจะใช้สำหรับภูมิหลังทางประวัติศาสตร์เท่านั้น แต่มิใช่ในฐานะสิทธิอำนาจสำหรับวัตถุประสงค์ทั้งหลายของการสอน

คำตอบ:              ผมนำโบรชัวร์ทั้งสองเล่มคือ “ผู้เผยพระวจนะในศตวรรษที่ยี่สิบ” (Twentieth Century Prophet) และ “คริสตจักรยุคเลาดีเซีย” (The Laodicean Church Age) และหนังสือ “คำอธิบายของคริสตจักรเจ็ดยุค” (An Exposition of the Seven Church Ages) กลับมาจากสหรัฐอเมริกาในเดือนเมษายนปี 1966 ภายใต้ความประทับใจว่า บราเดอร์บรานฮามเป็นผู้เขียนหนังสือเล่มนั้น ผมได้แปลและได้ตีพิมพ์หนังสือเป็นภาษาเยอรมันจำนวน 10,000 เล่ม จากนั้นผมได้พบว่าจุลสารเล่มเล็กๆ 48 หน้า เรื่อง “คริสตจักรยุคเลาดีเซีย” มีความครบถ้วนตั้งแต่คำแรกถึงคำสุดท้ายที่พบในหนังสือยุคของคริสตจักร หน้า 319-365 ต่อมาผมได้สังเกตเห็นว่ามีความคลาด เคลื่อนมากมายระหว่างพระธรรมเทศนาดั้งเดิมต้นฉบับทั้งหลายซึ่งบราเดอร์บรานฮามได้เทศนาและเนื้อหาของหนังสือคริสตจักรเจ็ดยุคมี แม้แต่คำสอนจำนวนหนึ่งในหนังสือเล่มนั้นที่ไม่ตรงตามข้อพระคัมภีร์ ซึ่งบราเดอร์บรานฮามมิเคยได้เทศนา ยกตัวอย่าง เช่น การกล่าวว่า พวกคนที่มิได้บังเกิดใหม่จะได้รับชีวิตนิรันดร์เพราะว่าพวกเขามีน้ำใจต่อพี่น้อง นี่คือตรงข้ามอย่างสิ้นเชิงกับ 1 ยอห์น 5:11-12 ที่กล่าวว่า “และพยานหลักฐานนั้นก็คือว่า พระเจ้าได้ทรงโปรดประทานชีวิตนิรันดร์แก่เราทั้งหลาย และชีวิตนี้มีอยู่ในพระบุตรของพระองค์ ผู้ที่มีพระบุตรก็มีชีวิต ผู้ที่ไม่มีพระบุตรของพระเจ้าก็ไม่มีชีวิต” อีกตัวอย่างหนึ่งคือ คำกล่าวอ้างที่เป็นไปไม่ได้เกี่ยวกับต้นไม้แห่งชีวิตและต้นไม้แห่งความรู้ “… คนชอบธรรมกับคนชั่วยืนเคียงข้างกันในท่ามกลางสวน … และไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกกิ่งก้านสาขาจริงๆ ของพวกเขานั้นพัวพันกัน” (หน้า 92-98)! หนังสือเล่มนี้มิได้แยกแยะแม้แต่ความแตกต่างระหว่างมัทธิว บทที่ 25 จากข้อ 32 บรรดาประชาชาติต่างๆ จะถูกรวบรวมมาและถูกพิพากษา ซึ่งเกิดขึ้นก่อนยุคพันปี และจากนั้นพระที่นั่งพิพากษาสีขาวสุดท้ายในวิวรณ์ บทที่ 20 จากข้อ 11 เมื่อการพิพากษาครั้งสุดท้ายเกิดขึ้นหลังจากยุคพันปี ผมปฏิเสธที่จะจัดการกับประเด็นต่างๆ ที่ไม่ถูกต้องที่ได้แสดงในหนังสือเล่มดังกล่าว ผมขอร้องให้ทุกคนใช้พระธรรมเทศนาต้นฉบับทั้งหลาย เมื่อสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมได้รับแจ้งว่า บราเดอร์ลี เวย์ลี เป็นผู้แต่งหนังสือคริสตจักรเจ็ดยุค บราเดอร์บรานฮามได้กล่าวโดยเฉพาะเจาะจงไว้ว่า ท่านมิเคยได้อ่านหนังสือเล่มนี้เป็นการส่วนตัวเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 1965 ในพระธรรมเทศนาของท่าน เรื่อง “การวิ่งหนีจากการทรงสถิตย์ของพระเจ้า” หน้า 6 ท่านได้กล่าวว่า “และจากนั้นคริสตจักรเจ็ดยุค … ผมคิดว่าบราเดอร์ที่มีคุณค่าของพวกเราจะต้องได้รับแรงบันดาลใจเพิ่มเติมเล็กน้อย และท่านได้กล่าวว่า ท่านกำลังจะเขียนหนังสือสองสามเล่มของท่านเองออกมาจากเรื่องนี้อีก และดังนั้นท่านจึงได้เขียนเล่มหนึ่ง ผมเชื่อว่าเรื่อง “ผู้เผยพระวจนะในศตวรรษที่ยี่สิบ” และอีกเรื่องหนึ่งชื่อ “คริสตจักรยุคเลาดีเซีย” ผมเชื่อหรือบางเรื่องเหมือนอย่างนั้น … ผมมิเคยได้อ่านมันด้วยตัวของผมเอง ถ้าหากผมอ่านพวกมัน ผมอาจจะเปลี่ยนใจเกี่ยวกับเรื่องนั้น”

เนื่องจากคำสอนบางอย่างในนั้นไม่สามารถประนีประนอมกับบรรดาข้อพระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ได้ ผมต้องขอแนะนำว่ามันควรจะใช้สำหรับภูมิหลังทางประวัติศาสตร์เท่านั้น แต่มิใช่ในฐานะสิทธิอำนาจสำหรับวัตถุประสงค์ทั้งหลายของการสอน