Nandritry ny taona rehetra nitoriko ny Teny, ary indrindra nandritry ny fotoana nanoratako ny boky: «Ny Fanambarana - Boky voafono tombokase fito», dia niainako matetika ny fomba nanehoan’ny Fanahy Masina ahy ny manodidin’ny toko maromaro, tao anatina fitrangan-javatra saro-pantarina, ary izany dia tamin’ny fomba nanana fahazavana izay tsy mbola azoko hatrizay. Tsapako tsara ireo fisainana izay ho tonga amin’ny fanahin’ny maro izay hamaky ity boky ity. Ho averin’izy ireo ilay fotokevitra fantatra tsara manao hoe: «Fa ny Teny dia tonga amin’ny mpaminany», ary marina izany – ary noho izany, tsy misy olona hafa, ankoatra ny mpaminany no afaka itongavan’ny Tenin’Andriamanitra. Eo anefa no ahafahantsika mametra-panontaniana ny amin’izay fomba nahatongavan’ny Teny tamin’ny mpaminany. Tonga izany, sady tsy mizarazara no tsy milamina, saingy manontolo. Ao anatin’ny fahitana tokana ihany no nahitan’ireo mpaminany ny fitrangan-javatra isan-karazany, ohatra amin’izany ny fiaviana voalohany sy faharoa an’i Kristy, ary indraindray aza ireny dia atambany ho andinin-tsoratra tokana. Toy izany no hitantsika ao anatin’ ireo Teny faminaniana rehetra.

Efa tao amin’ny Testamenta Vaovao vao afaka nandahatra azy ireny tsara ireo mpampianatra sy ireo apostoly rehefa nahita azy ireny nitranga sy niseho. Raha mpanompon’ Andriamanitra iray fotsiny, na dia anisan’ny mpaminany lehibe aza izy, no nomena hiandraikitra ny zavatra rehetra, dia ho zava-poana ny nametrahan’Andriamanitra ireo minisitera dimy ho an’ny Teniny ao amin’ny Fiangonana. N’aiza n’aiza (ao amin’ny asa-sorany), Paoly dia tsy mba nitonon-tena ho mpaminany, kanefa, nanana fomba fahitana ara-paminaniana mivelatra tokoa izy, izay nipaka hatrany amin’ny farany, ary nihoatra any ambadiky ny farany aza.

Izao no nosoratany ho an’ny Romana hoe: «Paoly mpanompon’i Jesosy Kristy, voantso ho apostoly, voatokana ho amin’ny Filazantsaran’Andriamanitra». (Rom. 1-1). Ao amin’ny epistily faharoa ho an’i Timoty izy dia mampatsiahy fa voatendry ho mpitory sy apostoly ary mpampianatra ho an’ny firenena jentilisa (2 Tim.:1-11). Nomena azy ny fahefana nandray ireo teny tonga tamin’ireo mpaminanin’ny Fanekena Taloha ka nanatsofoka ireny tao amin’ny Filazantsaran’i Jesosy Kristy ao amin’ny Testamenta Vaovao, toy ny nataon’ireo apostoly hafa koa. Petera koa tsy mba nilaza ny tenany ho mpaminany, na dia matetika aza izy mampivoitra ny hevitry ny Teny faminaniana, ohatra rehefa nanoratra izy hoe: «Ary manana ny teny faminaniana atao mafy orina kokoa isika…» (2 Pet 1.19).

Aseho tsy an-kiato amintsika ao amin’ny kristianisma voalohany ireo minisitera isan-karazany ireo. Ireto avy ireo mpaminany am-perinasa tao amin’ny Fiangonan’i Antokia: Barnabasy, Simeona izay atao hoe Nigera, Losio Kyreniana, sns. (Asa 13.1). Ny apostoly Joda sy Silasy dia nantsoina hoe mpaminany (Asa 15.32). Agabo dia mpaminany koa (Asa 21:10). Ny Tompotsika mihitsy nanambara fa handefa mpaminany sy mpampianatra: «Ary noho izany, indro, Izaho maniraka mpaminany sy olon-kendry ary mpanora-dalàna…» (Mat.23.34). Ao amin’ny Efesiana toko faha-3 i Paoly dia mampivoitra ny fahalalana ananany mikasika an’i Kristy, «izay tsy mbola nampahafantarina ny zanak’olombelona tamin’ny taranaka lasa tahaka ny fanambaran’ny Fanahy ankehitriny amin’ny Apostoly masina sy ny mpaminany.» (and.5).

Ny famelabelarana ny tolo-tsain’Andriamanitra dia tsy voatokana ho ao amin’ny minisiteran’ny mpaminany iray misongadina ihany, fa kosa ho an’ny apostoly sy mpampianatra koa; sainontsika fotsiny ireo famelabelarana lalina ara-pampianaran’ny apostoly Paoly ao amin’ny Romana sy Hebreo, ary ao amin’ny ankapoben’ireo famelabelarana nataony, amin’ny maha-mpampianatra Baiboly azy. Na i Petera aza dia niaiky fa amin’ireo epistiliny dia misy zavatra saro-pantarina (2 Pet.:3.15-16). Tsy ronono ihany no nomeny ireo mpino, fa venti-kanina koa.

Mialoha ny andraikitra hafa nomena azy, ny rahalahy Branham dia sady mpaminany no evanjelista. Mpahita izy, toy ny nilazana an’ireo mpaminanin’ny Testamenta Taloha (1.Sam.:9.9). Nahita tao amin’ny fahitana ireo trangan-javatra sasany izy, ary nahazo tsindrimandry avy tamin’ny Fanahy Masina mba hahafantarany ny hevitr’izay zavatra hitany, sady mba hilazany ny Fanambarana. Ny minisitera ara-paminaniany izay tsy mba nahitana lesoka dia nampiseho izany tamin’ny fomba nisongadina tokoa saiky ho nandritry ny 20 taona. Ireo toriteny nalaina horonam-peo no vavolombelona mivantana ny amin’izany. Ny minisiterany evanjelika, izay nanana endrika apostolika, dia nohamarinin’Andriamanitra tanteraka koa, ary izany dia tamin’ny fomba mahagaga.

Kanefa, raha naniry hamaly ny fanasana azony avy tany Suisse izy, ny Tompo nilaza taminy tamin’ny fahitana hoe: “Aza miampita ranomasina ianao mba hanao fihaonana tokana monja any Zurich, fa mankanesa any Jeffersonville ary hangony ao ny sakafo”. Niresaka izany tao anatin’ny toriteniny maromaro izy. Tamin’io fotoana io indrindra ny Tompo no niteny tamiko hoe: “ Manangòna sakafo!...”.  Efa fantatra maneran-tany hatra tany am-boalohany koa ny fijoroako vavolombelona mikasika izany. Tsy taty aoriana akory, ary tsy tamin’ny fotoana tsy voafaritra, fa izany dia navoaka tao amin’ny “Mehr-Dich-Verlag”- laharan’ny telovolana voalohany 1963. Izay mandinika ny amin’ny fanangonana sakafo dia hahay hamantatra tsara ny fifandraisan’izany amin’ny fizarana ny sakafo.

Izay miditra ao amin’ny toeram-pitehirizan-tsakafo iray dia tsy hahita sakafo efa voavoatra ao, na koa latabatra misy hanim-pitoloha, fa kosa fitoeran’entana feno fotsiny ihany. Ny vahoakan’Andriamanitra tsy nomena lafarina iray kitapo, na karaoty iray kesika na menaka iray tavoara, fa ny mifanohitra amin’izany, dia rosoana sakafo voaomana feno latabatra izy, sakafo izay ifalian’ireo mpino ka hakany fy ireo zavatsoan’ny Tranon’Andriamanitra.

Ankehitriny dia mbola mikarantsana ato an-tsofiko ireo teny nivoaky ny vavan-drahalahy Branham ny 3 desambra 1962 hoe: “Miandrasa mandra-pahazoanao ny ambiny vao atao ny fizarana ny sakafo …”. Nampiandraikitra an-drahalahy Branham hanangona ny sakafo tany aminy ny Tompo; tamiko Izy naniraka ahy hanangona io sakafo io ihany tatỳ, satria izany no fomba sitrak’Andriamanitra hizarana azy io: miainga avy atỳ mba handeha maneran-tany amin’ny fitenim-pirenena samihafa. Fito taona katroka no nandraisako ireo toritenin’ny rahalahy Branham izay nalefa tamiko. Telo taona nialoha ny nahalasanany ho any amin’ny fonenan-danitra, dia niteny tamiko izy hoe: “Ny sakafo tsy maintsy angoninao dia ny teny nampanantenaina ho amin’izao fotoana izao sady efa voambara, ary ao anatin’ireny horonam-peo ireny.” Toy izany no nanomanan’Andriamanitra azy. Dia tonga ny fotoana izay nanaparitahana sy nitoriana manontolo io hafatra avy any an-danitra io manerana ny tany, tsy nasiam-panovana.

Marina tokoa fa tamin’ny alalan’ny minisiteran’ny faminaniana no nampahafantaran’ Andriamanitra ny Teny rehetra sy ireo zavamiafina manomboka amin’ny Genesisy ka hatrany amin’ny Apokalypsy; ary marina toy izany koa fa ny Tompo ihany no nampanantena ny hametraka mpanompo mahatoky iray voatendry hifehy “ny mpanompo namany”, mba hanome azy ireo io sakafo io amin’ny fomba mety, ary amin’ny fotoany. Ary satria tena voambara avokoa ireo tolotsain’ Andriamanitra rehetra, ny Tompo dia nilaza hoe: ”Lazaiko aminareo marina tokoa: hotendreko ny hanapaka ny fananany rehetra tokoa izy” (Mat 24.45-47).

Tsy mahafatiantoka ny mamaky ireo teny nivoaka ny vavan’ny Tompo, toy izany koa ny mandinika azy. Amin’ny alalan’ny Toetrany “mahafantatra-ny-zavatra-rehetra”, dia efa fantany mialoha ny zavatra rehetra, nalaminy avokoa izany rehetra izany ary tanterahany koa, arak’izay efa voambarany. Aorian’ireo andalana manan-danja ao amin’ny toko 24, dia manaraka araky ny fizotry ny fotoana ny fiavian’ny Mpampakatra ao amin’ny toko 25. Izany mampiseho fa ny fiomanan’ireo virijiny hendry ho amin’ilay andro fampakarana lehibe dia zava-dehibe tokoa. Ny tanjona ankehitriny dia ny ahatongavan’ilay mana ara-panahy mbola vaovao —ilay Teny nampanantenaina sady voambara ho an’ny Ampakarina— any aminy mba hahatonga Azy ho Ampakarina-Teny koa.

Nandritry ny taona rehetra nitoriko ny Teny, ary indrindra nandritry ny fotoana nanoratako ny boky: «Ny Fanambarana - Boky voafono tombokase fito», dia niainako matetika ny fomba nanehoan’ny Fanahy Masina ahy ny manodidin’ny toko maromaro, tao anatina fitrangan-javatra saro-pantarina, ary izany dia tamin’ny fomba nanana fahazavana izay tsy mbola azoko hatrizay. Tsapako tsara ireo fisainana izay ho tonga amin’ny fanahin’ny maro izay hamaky ity boky ity. Ho averin’izy ireo ilay fotokevitra fantatra tsara manao hoe: «Fa ny Teny dia tonga amin’ny mpaminany», ary marina izany – ary noho izany, tsy misy olona hafa, ankoatra ny mpaminany no afaka itongavan’ny Tenin’Andriamanitra. Eo anefa no ahafahantsika mametra-panontaniana ny amin’izay fomba nahatongavan’ny Teny tamin’ny mpaminany. Tonga izany, sady tsy mizarazara no tsy milamina, saingy manontolo. Ao anatin’ny fahitana tokana ihany no nahitan’ireo mpaminany ny fitrangan-javatra isan-karazany, ohatra amin’izany ny fiaviana voalohany sy faharoa an’i Kristy, ary indraindray aza ireny dia atambany ho andinin-tsoratra tokana. Toy izany no hitantsika ao anatin’ ireo Teny faminaniana rehetra.

Efa tao amin’ny Testamenta Vaovao vao afaka nandahatra azy ireny tsara ireo mpampianatra sy ireo apostoly rehefa nahita azy ireny nitranga sy niseho. Raha mpanompon’ Andriamanitra iray fotsiny, na dia anisan’ny mpaminany lehibe aza izy, no nomena hiandraikitra ny zavatra rehetra, dia ho zava-poana ny nametrahan’Andriamanitra ireo minisitera dimy ho an’ny Teniny ao amin’ny Fiangonana. N’aiza n’aiza (ao amin’ny asa-sorany), Paoly dia tsy mba nitonon-tena ho mpaminany, kanefa, nanana fomba fahitana ara-paminaniana mivelatra tokoa izy, izay nipaka hatrany amin’ny farany, ary nihoatra any ambadiky ny farany aza.

Izao no nosoratany ho an’ny Romana hoe: «Paoly mpanompon’i Jesosy Kristy, voantso ho apostoly, voatokana ho amin’ny Filazantsaran’Andriamanitra». (Rom. 1-1). Ao amin’ny epistily faharoa ho an’i Timoty izy dia mampatsiahy fa voatendry ho mpitory sy apostoly ary mpampianatra ho an’ny firenena jentilisa (2 Tim.:1-11). Nomena azy ny fahefana nandray ireo teny tonga tamin’ireo mpaminanin’ny Fanekena Taloha ka nanatsofoka ireny tao amin’ny Filazantsaran’i Jesosy Kristy ao amin’ny Testamenta Vaovao, toy ny nataon’ireo apostoly hafa koa. Petera koa tsy mba nilaza ny tenany ho mpaminany, na dia matetika aza izy mampivoitra ny hevitry ny Teny faminaniana, ohatra rehefa nanoratra izy hoe: «Ary manana ny teny faminaniana atao mafy orina kokoa isika…» (2 Pet 1.19). 

Aseho tsy an-kiato amintsika ao amin’ny kristianisma voalohany ireo minisitera isan-karazany ireo. Ireto avy ireo mpaminany am-perinasa tao amin’ny Fiangonan’i Antokia: Barnabasy, Simeona izay atao hoe Nigera, Losio Kyreniana, sns. (Asa 13.1). Ny apostoly Joda sy Silasy dia nantsoina hoe mpaminany (Asa 15.32). Agabo dia mpaminany koa (Asa 21:10). Ny Tompotsika mihitsy nanambara fa handefa mpaminany sy mpampianatra: «Ary noho izany, indro, Izaho maniraka mpaminany sy olon-kendry ary mpanora-dalàna…» (Mat.23.34). Ao amin’ny Efesiana toko faha-3 i Paoly dia mampivoitra ny fahalalana ananany mikasika an’i Kristy, «izay tsy mbola nampahafantarina ny zanak’olombelona tamin’ny taranaka lasa tahaka ny fanambaran’ny Fanahy ankehitriny amin’ny Apostoly masina sy ny mpaminany.» (and.5). 

Ny famelabelarana ny tolo-tsain’Andriamanitra dia tsy voatokana ho ao amin’ny minisiteran’ny mpaminany iray misongadina ihany, fa kosa ho an’ny apostoly sy mpampianatra koa; sainontsika fotsiny ireo famelabelarana lalina ara-pampianaran’ny apostoly Paoly ao amin’ny Romana sy Hebreo, ary ao amin’ny ankapoben’ireo famelabelarana nataony, amin’ny maha-mpampianatra Baiboly azy. Na i Petera aza dia niaiky fa amin’ireo epistiliny dia misy zavatra saro-pantarina (2 Pet.:3.15-16). Tsy ronono ihany no nomeny ireo mpino, fa venti-kanina koa.

Mialoha ny andraikitra hafa nomena azy, ny rahalahy Branham dia sady mpaminany no evanjelista. Mpahita izy, toy ny nilazana an’ireo mpaminanin’ny Testamenta Taloha (1.Sam.:9.9). Nahita tao amin’ny fahitana ireo trangan-javatra sasany izy, ary nahazo tsindrimandry avy tamin’ny Fanahy Masina mba hahafantarany ny hevitr’izay zavatra hitany, sady mba hilazany ny Fanambarana. Ny minisitera ara-paminaniany izay tsy mba nahitana lesoka dia nampiseho izany tamin’ny fomba nisongadina tokoa saiky ho nandritry ny 20 taona. Ireo toriteny nalaina horonam-peo no vavolombelona mivantana ny amin’izany. Ny minisiterany evanjelika, izay nanana endrika apostolika, dia nohamarinin’Andriamanitra tanteraka koa, ary izany dia tamin’ny fomba mahagaga.

Kanefa, raha naniry hamaly ny fanasana azony avy tany Suisse izy, ny Tompo nilaza taminy tamin’ny fahitana hoe: “Aza miampita ranomasina ianao mba hanao fihaonana tokana monja any Zurich, fa mankanesa any Jeffersonville ary hangony ao ny sakafo”. Niresaka izany tao anatin’ny toriteniny maromaro izy. Tamin’io fotoana io indrindra ny Tompo no niteny tamiko hoe: “ Manangòna sakafo!...”.  Efa fantatra maneran-tany hatra tany am-boalohany koa ny fijoroako vavolombelona mikasika izany. Tsy taty aoriana akory, ary tsy tamin’ny fotoana tsy voafaritra, fa izany dia navoaka tao amin’ny “Mehr-Dich-Verlag”- laharan’ny telovolana voalohany 1963. Izay mandinika ny amin’ny fanangonana sakafo dia hahay hamantatra tsara ny fifandraisan’izany amin’ny fizarana ny sakafo.

Izay miditra ao amin’ny toeram-pitehirizan-tsakafo iray dia tsy hahita sakafo efa voavoatra ao, na koa latabatra misy hanim-pitoloha, fa kosa fitoeran’entana feno fotsiny ihany. Ny vahoakan’Andriamanitra tsy nomena lafarina iray kitapo, na karaoty iray kesika na menaka iray tavoara, fa ny mifanohitra amin’izany, dia rosoana sakafo voaomana feno latabatra izy, sakafo izay ifalian’ireo mpino ka hakany fy ireo zavatsoan’ny Tranon’Andriamanitra.

Ankehitriny dia mbola mikarantsana ato an-tsofiko ireo teny nivoaky ny vavan-drahalahy Branham ny 3 desambra 1962 hoe: “Miandrasa mandra-pahazoanao ny ambiny vao atao ny fizarana ny sakafo …”. Nampiandraikitra an-drahalahy Branham hanangona ny sakafo tany aminy ny Tompo; tamiko Izy naniraka ahy hanangona io sakafo io ihany tatỳ, satria izany no fomba sitrak’Andriamanitra hizarana azy io: miainga avy atỳ mba handeha maneran-tany amin’ny fitenim-pirenena samihafa. Fito taona katroka no nandraisako ireo toritenin’ny rahalahy Branham izay nalefa tamiko. Telo taona nialoha ny nahalasanany ho any amin’ny fonenan-danitra, dia niteny tamiko izy hoe: “Ny sakafo tsy maintsy angoninao dia ny teny nampanantenaina ho amin’izao fotoana izao sady efa voambara, ary ao anatin’ireny horonam-peo ireny.” Toy izany no nanomanan’Andriamanitra azy. Dia tonga ny fotoana izay nanaparitahana sy nitoriana manontolo io hafatra avy any an-danitra io manerana ny tany, tsy nasiam-panovana. 

Marina tokoa fa tamin’ny alalan’ny minisiteran’ny faminaniana no nampahafantaran’ Andriamanitra ny Teny rehetra sy ireo zavamiafina manomboka amin’ny Genesisy ka hatrany amin’ny Apokalypsy; ary marina toy izany koa fa ny Tompo ihany no nampanantena ny hametraka mpanompo mahatoky iray voatendry hifehy “ny mpanompo namany”, mba hanome azy ireo io sakafo io amin’ny fomba mety, ary amin’ny fotoany. Ary satria tena voambara avokoa ireo tolotsain’ Andriamanitra rehetra, ny Tompo dia nilaza hoe: ”Lazaiko aminareo marina tokoa: hotendreko ny hanapaka ny fananany rehetra tokoa izy” (Mat 24.45-47).

Tsy mahafatiantoka ny mamaky ireo teny nivoaka ny vavan’ny Tompo, toy izany koa ny mandinika azy. Amin’ny alalan’ny Toetrany “mahafantatra-ny-zavatra-rehetra”, dia efa fantany mialoha ny zavatra rehetra, nalaminy avokoa izany rehetra izany ary tanterahany koa, arak’izay efa voambarany. Aorian’ireo andalana manan-danja ao amin’ny toko 24, dia manaraka araky ny fizotry ny fotoana ny fiavian’ny Mpampakatra ao amin’ny toko 25. Izany mampiseho fa ny fiomanan’ireo virijiny hendry ho amin’ilay andro fampakarana lehibe dia zava-dehibe tokoa. Ny tanjona ankehitriny dia ny ahatongavan’ilay mana ara-panahy mbola vaovao —ilay Teny nampanantenaina sady voambara ho an’ny Ampakarina— any aminy mba hahatonga Azy ho Ampakarina-Teny koa.