Tsy azo kitihina ny minisiteran-drahalahy Branham, satria zava-dehibe amin’ny tantaran’ny Fanavotana izany, sady nampanantenaina ho amin’ny andro farany. Tanteraka izay voalaza taminy ny 11 jona 1933 fa io Hafatry ny Teny voambara amin’ny androny io no hanomana ny Fiavian’i Kristy faharoa. Kanefa, toy ny nafahantsika nanavaka tao amin’i Paoly ny fampianarana an-daniny sy ny fahalalana an-kilany, dia toy izany koa no tokony ataontsika amin’ny voalazan-drahalahy Branham. Mikasika ny fahalalana dia hoy ny apostoly hoe: ”Sombitsombiny ny fahalalantsika, ary sombitsombiny ny faminaniantsika…” (1 Kor 13:9). Ireo fampianarana fototra mikasika an’Andriamanitra, mikasika ny batisa, ny Fanasan’ny Tompo, ny fitsanganan’ny maty, ny fampakarana, sns…, dia tsy ampahany fotsiny ihany, fa napetraka tamin’ny fomba hentitra satria ireo dia fampianarana fototry ny Fiangonana. Raha ny apostoly miresaka mikasika ny fihinanana, fisotroana, fitandremana andro sy izay mitovy amin’izany, dia mampiasa ny teny hoe ”fahalalana” izy, ary manoratra hoe: ”Fa raha misy manao azy hahalala, dia tsy mbola mahalala araka izay tokony ho fantany akory izy” (1.Kor 8:2). Noho izy ampahany ihany, ny fahalalana dia mety ho samihafa amin’ireo olon’Andriamanitra. Fa ireo fampianarana kosa dia tsy maintsy mitovy eo amin’izy rehetra, hatraiza hatraiza ary amin’ny fotoana rehetra.

Mikasika ireo fampianarana, ny rahalahy Branham dia namelabelatra azy ireo mazava hatrany am-boalohany, tsy nasiam-panovana. Raha ny lafin’ny fahalalana dia nanao filazana isan-karazany izy ny mikasika ireo zavatra sasany, ohatra ny amin’ireo herinandro fitopolon’i Daniela. Toy izany koa, raha ny amin’ny Apokalipsy 10:7, izy dia mampiasa saiky hatrany hatrany, mpanondro anarana maro (pluriel), izany angamba dia noho ny minisiterany izay voatokana hitondra ny hafatra farany, ka manambara ireo zavamiafina maro, manomboka amin’ny fahalavoana ka hatrany amin’ny fanokafana ireo tombokase? Kanefa misy fahasamihafana goavana amin’ny —an-daniny: “ilay zava-miafin’Andriamanitra”, izay tsy azo isalasalana fa Kristy, izay tonga amin’ny fahatanterahany, —sy an-kilany: ireo zavamiafina maro an’ny Teny sy ny Fanjakan’Andriamanitra (Mat 13:10-11), izay nafenina taloha ary nambara ankehitriny.

Ny amin’ireo herinandro fitopolon’i Daniela, dia namelabelatra io fotokevitra io koa aho, tamin’ny saina madio teo anatrehan’Andriamanitra. Indraindray dia fomba fihevitra diso tokana monja dia ampy ahatongavana amin’ny vokatra diso. Ahoana, ohatra, no ahafahana mametraka ny minisiteran’ny Jesosy Tompontsika ao amin’ny tapany voalohany amin’ny herinandro fahafitopolon’i Daniela, kanefa io herinandro farany io tsy manomboka raha tsy roa arivo taona aty aoriana? Ny marina dia tsy maintsy ho novonoina ny Mesia rehefa tapitra ireo 62 herinandro izay manaraka ireo fito voalohany. Ary toy izany indrindra no nahatanterahany. Toy izany no nahatanteraka io ampahan’ny Teny faminaniana io ka niantombohan’ny fotoana fanavotana ho an’ny jentilisa. Tsy ela taorian’ny fitsanganany, ny Tompo dia nanome baiko-iraka, dia ny handehanana eran’izao-tontolo-izao hitory ny Filazantsara, hampianatra ny firenena rehetra, sns…. Izay mamaky ireo zavatra ireo ka tsy mahazo fanambarana ny amin'izany, dia tsy mahadinika fa tsy nitranga mihitsy tamin’izany andro izany, ny fahatanterahan’ny herinandro faha-fitopolon’i Daniela, fa ho amin’ny ankehitriny, amin’ny andro farany, no ahatanterahan’izany.

Hanorina fanekena ho herinandro ny mpanjaka (Dan 9:27) ary hampitsahatra izany izy amin’ny antsasaky ny herinandro; toy izany no nanoratana azy. Izany no antony tsy ho mety mihitsy nitohizan'ny herinandro faha-sivy-amby-enimpolo sy ny tapany voalohany amin’io herinandro farany io. Rehefa manambara ny Baiboly fa ny fanekena dia naorina ho amin’ny herinandro iray, ary ilay antikristy no nanao izany, dia izany no azo ekena. Ary raha voalaza alohaloha ao fa io fanekena io dia natsahatra teo amin’ny antsasaky ny herinandro, dia tsy afaka ny ho hafa noho izany ny hahatanterahany. Na izany kosa aza, angamba ilaina ihany ny anendren’ Andriamanitra mpampianatra iray mba handrindra sy handamina araka ny tena izy izay rehetra tsy voazava hatramin’izao.

Tsy azo kitihina ny minisiteran-drahalahy Branham, satria zava-dehibe amin’ny tantaran’ny Fanavotana izany, sady nampanantenaina ho amin’ny andro farany. Tanteraka izay voalaza taminy ny 11 jona 1933 fa io Hafatry ny Teny voambara amin’ny androny io no hanomana ny Fiavian’i Kristy faharoa. Kanefa, toy ny nafahantsika nanavaka tao amin’i Paoly ny fampianarana an-daniny sy ny fahalalana an-kilany, dia toy izany koa no tokony ataontsika amin’ny voalazan-drahalahy Branham. Mikasika ny fahalalana dia hoy ny apostoly hoe: ”Sombitsombiny ny fahalalantsika, ary sombitsombiny ny faminaniantsika…” (1 Kor 13:9). Ireo fampianarana fototra mikasika an’Andriamanitra, mikasika ny batisa, ny Fanasan’ny Tompo, ny fitsanganan’ny maty, ny fampakarana, sns…, dia tsy ampahany fotsiny ihany, fa napetraka tamin’ny fomba hentitra satria ireo dia fampianarana fototry ny Fiangonana. Raha ny apostoly miresaka mikasika ny fihinanana, fisotroana, fitandremana andro sy izay mitovy amin’izany, dia mampiasa ny teny hoe ”fahalalana” izy, ary manoratra hoe: ”Fa raha misy manao azy hahalala, dia tsy mbola mahalala araka izay tokony ho fantany akory izy” (1.Kor 8:2). Noho izy ampahany ihany, ny fahalalana dia mety ho samihafa amin’ireo olon’Andriamanitra. Fa ireo fampianarana kosa dia tsy maintsy mitovy eo amin’izy rehetra, hatraiza hatraiza ary amin’ny fotoana rehetra.

Mikasika ireo fampianarana, ny rahalahy Branham dia namelabelatra azy ireo mazava hatrany am-boalohany, tsy nasiam-panovana. Raha ny lafin’ny fahalalana dia nanao filazana isan-karazany izy ny mikasika ireo zavatra sasany, ohatra ny amin’ireo herinandro fitopolon’i Daniela. Toy izany koa, raha ny amin’ny Apokalipsy 10:7, izy dia mampiasa saiky hatrany hatrany, mpanondro anarana maro (pluriel), izany angamba dia noho ny minisiterany izay voatokana hitondra ny hafatra farany, ka manambara ireo zavamiafina maro, manomboka amin’ny fahalavoana ka hatrany amin’ny fanokafana ireo tombokase? Kanefa misy fahasamihafana goavana amin’ny —an-daniny: “ilay zava-miafin’Andriamanitra”, izay tsy azo isalasalana fa Kristy, izay tonga amin’ny fahatanterahany, —sy an-kilany: ireo zavamiafina maro an’ny Teny sy ny Fanjakan’Andriamanitra (Mat 13:10-11), izay nafenina taloha ary nambara ankehitriny.

Ny amin’ireo herinandro fitopolon’i Daniela, dia namelabelatra io fotokevitra io koa aho, tamin’ny saina madio teo anatrehan’Andriamanitra. Indraindray dia fomba fihevitra diso tokana monja dia ampy ahatongavana amin’ny vokatra diso. Ahoana, ohatra, no ahafahana mametraka ny minisiteran’ny Jesosy Tompontsika ao amin’ny tapany voalohany amin’ny herinandro fahafitopolon’i Daniela, kanefa io herinandro farany io tsy manomboka raha tsy roa arivo taona aty aoriana? Ny marina dia tsy maintsy ho novonoina ny Mesia rehefa tapitra ireo 62 herinandro izay manaraka ireo fito voalohany. Ary toy izany indrindra no nahatanterahany. Toy izany no nahatanteraka io ampahan’ny Teny faminaniana io ka niantombohan’ny fotoana fanavotana ho an’ny jentilisa. Tsy ela taorian’ny fitsanganany, ny Tompo dia nanome baiko-iraka, dia ny handehanana eran’izao-tontolo-izao hitory ny Filazantsara, hampianatra ny firenena rehetra, sns…. Izay mamaky ireo zavatra ireo ka tsy mahazo fanambarana ny amin'izany, dia tsy mahadinika fa tsy nitranga mihitsy tamin’izany andro izany, ny fahatanterahan’ny herinandro faha-fitopolon’i Daniela, fa ho amin’ny ankehitriny, amin’ny andro farany, no ahatanterahan’izany.

Hanorina fanekena ho herinandro ny mpanjaka (Dan 9:27) ary hampitsahatra izany izy amin’ny antsasaky ny herinandro; toy izany no nanoratana azy. Izany no antony tsy ho mety mihitsy nitohizan'ny herinandro faha-sivy-amby-enimpolo sy ny tapany voalohany amin’io herinandro farany io. Rehefa manambara ny Baiboly fa ny fanekena dia naorina ho amin’ny herinandro iray, ary ilay antikristy no nanao izany, dia izany no azo ekena. Ary raha voalaza alohaloha ao fa io fanekena io dia natsahatra teo amin’ny antsasaky ny herinandro, dia tsy afaka ny ho hafa noho izany ny hahatanterahany. Na izany kosa aza, angamba ilaina ihany ny anendren’ Andriamanitra mpampianatra iray mba handrindra sy handamina araka ny tena izy izay rehetra tsy voazava hatramin’izao.