Tsy ho niteraka toe-javatra mahatsiravina ny voalazan-drahalahy Branham —ohatra, mikasika ny taona 1977— raha toa ka ireo ”mpivaofy teny” sasany tsy nitanisa fa izy io dia ho “taom-panavotana goavambe”, ary koa raha ireo rahalahy toa an-dry Pearry Green, Joseph Coleman sy ny maro hafa, tsy nanao izany ho foto-pampianarana, sady nitory —tena nitory—“ny taona 1977”. Sahala amin’izany ihany avokoa no fisehony amin’ireo teboka hafa rehetra mahatonga fifandirana. Mbola ato amiko ireo horonampeo izay niantsoantsoan’ny Reverend Coleman hoe: “Tsy mampaninona ahy raha ho ampakarina mialoha na aorian’ny 1977 aho.” Raha mbola tsy maty izy izao, dia mbola mipetraka ao New York . Nitrerona ahy ny Reverend Green satria izaho nandà ny hiaiky fa ny taona 1977 no ho taona farany. Noho ny famindrampon’Andriamanitra, izaho dia nitoetra hentitra tamin’ny Teniny izay nilaza fa tsy misy olona mahafantatra na ny andro na ny ora. Nohelohiny aho fa manandra-tena ho ambony noho ny mpaminany hono, ary tamim-pahatokisantena mafy no nitenenany hoe: “Ny tombatomban’ny mpaminany dia mitovy amin’ny faminaniana”. Dia niriotra lasa izy narahin’ny vadiny sy ireo zanany telovavy, tsy nanao veloma ahy akory. Araka izany tamin’ny alalan’ny olona tsy voatendry, ny filazana tsotra dia nanjary fampianarana, ary hatramin’izao, tsy nisy tamin’ireo rahalahy tafalatsaka tamin’ny fahadisoany ireo, mba niezaka nanao fanitsiana izany. Ihomehezan’ny fanahin’ny famitahana ireo, saingy tsy tsapany akory.

Tamin’ny volana may 1976, raha nandeha teto amin’ity zoron’ny tranon’Andriamanitra ity indrindra aho, nilaza izao tamiko ny Tompo, hoe: “Ry mpanompoko, mandehana eo amin’ny tany malalaka mifanolotra amin’ity ianao ary atokano ho Ahy izany, satria hisy olona avy any amin’ny vazan-tany rehetra ho tonga…” Tafajanona tampoka teo amin’ny nisy ahy aho —efa nandroso ho maizina tamin’izay— nitodika aho ary nankao amin’ilay tany malalaka, tamin’ny alalan’ilay vavahady kely fidirana amin’ny tokotanin’ireo trano fivarotana. Nandohalika teo amin’ireo kirihitra aho ary nanokana io tany malalaka io ho an’ny Tompo. Hatramin’ny 1977/78, ireo trano misionera lehibe anankiroa ireo dia mijoro eo amin’ilay tany malalaka notokanana. Olona maro maneran-tany no mivahiny ao, ary vahoakan’ Andriamanitra, avy amin’ny firenena rehetra saika maneran-tany no mandray izay mety ho ilainy eto amin’io toerana io. Tsy mba afaka nino aho fa hifarana ny taona 1977 ny zavatra rehetra, ary taorian’ny nanomezan’ny Tompon’ny Lanitra ahy iraka lehibe toy izany ny faran’ny may 1976, dia tsy nino izany mihitsy aho. Izao teny izao no mbola manan-kery hatrany: “Miasà mandra-pihaviko”, sy ny: “ny amin’izany andro izany sy ny ora, tsy misy olona natao hahalala.”

Ireo fanambarana sasantsasany izay nataon-drahalahy Branham,dia mety mahahadiso ireo rehetra izay tsy mifototra amin’ny Teny voasoratra. Manangana rafi-kevitra haitraitra goavana izy ireo avy amin’ireo filazana notsoahany tamin’ny toriteny, kanefa tsy ananany fototra ara-Baiboly akory izany. Izany fomba izany ihany anefa no nahafahana mampiseho ny voan’ny tsifankatoavana. Ao amin’ny toriteniny “Ny voan’ny fifandirana”, ny rahalahy Branham dia nanatsidi-dresaka mikasika ireo rahalahy sasany izay tafalatsaka amin’ny fahatsapana diso, saingy mbola mandahatra foto-kevitra mirindra amin’ny toe-panahy araka an’Andriamanitra. Hoy izy hoe: “Zavatra maro samihafa no nipoitra: tokony hanana izao sy izatsy isika ka hanangana vondrona vaovao. Mitsangana ny olona iray, milaza hoe: eo ambony rahona fotsy Izy no avy. Ny iray hafa manamafy kosa hoe: eo ambony soavaly fotsy Izy no avy, koa dia indreo sahady, tarika roa samihafa no teraka. Inona moa izany? —Voafafy ny voan’ny fifandirana.” Toy izany no fomba amafazan’ny fahavalo ny voan’ny fifandirany ankehitriny, mbola amin’ilay fomba miendrika fivavahana toy ny tany am-piandohana ihany. Toy izany no nahaterahan’ireo tarika samihafa ireo teo anivon’ny Hafatra, ka nanatsoahany ireo filazan-drahalahy Branham, nandrafetany fampianarana manokana. Tsy dinihina intsony ny Baiboly, fa ireo filazana mifandraika amin’ny fijeriny manokana no tsoahiny amin’ny toerany ary aoriny ho toy ny “tempoly masina” manokana ho azy.

Ohatra, misy ireo manana ny fampianarana manokana izay milaza fa efa voambara ny kotrokorana fito; ny sasany kosa milaza fa ho ambara izany mialoha indrindra ny Fiverenan’i Kristy. Izy roa ireo anefa samy tsy te-hifampiraharaha, mifampiampanga ho manana ny diso, ary tsy fantany fa na ny tarika iray na ny iray dia samy voa avy amin’ny fahavalo avokoa satria samy eny ivelan’ny Tenin’Andriamanitra; satria ny Tenin’Andriamanitra no mitoetra ho Voan’ Andriamanitra mandrakizay. Ireny karazan’olona ireny, izay mitondra fanambarana manokana dia mifanditra, ary mamafy amin’ireo mihaino sy mino azy ireo ny voan’ny tsifankatoavana. Mba tsy ho tonga fihomehezana ho an’ireo olona eny ivelany, dia tianay ajanona eo ny fitanisana ireo fampianarana tsy ara-Baiboly, izay tsy mitsahatra ny apoitra hatrany ary miteraka tarika isan-karazany.

Ny famantarana fototra tsotra an’ireo olona tsy tafatoetra ao amin’izay faritry ny Baiboly, dia tsy miova: mijery mankany aoriana izy ireo ary miresaka ny amin’izay vitan’Andriamanitra taloha — ary mazava hoazy, miainga avy amin’ny mpaminany izany — sady miresaka izay mbola ho ataon’Andriamanitra amin’ny ho avy, fa andalovany sy ataony tsinontsinona izay ataon’Andriamanitra ankehitriny. Mampiseho ny toe-panahin’ireo mpanora-dalàna izay nihambo ho mpianatry ny mpaminany izy ireo, ka nipetraka teo amin’ny fipetrahan’i Mosesy mihitsy, na dia jamba mpitarika jamba aza. Ny maha-voan’ny tsifankatoavana azy ireo no nampiendaka azy niala tamin’ny Vatan’i Kristy izay mitoetra ao amin’ny Teny. Hoy ny rahalahy Branham hoe: “Averimberiny mandrakariva izay efa nataon’Andriamanitra sy izay mbola ho ataony, fa tsinontsinoaviny izay ataony ankehitriny. Toy izany no ampidiran’ny olona ny fifandirana.” Ary andalana vitsivitsy aloha, ny lehilahin’Andriamanitra miantsoantso mivantana hoe: “Andriamanitra o! Omeo lehilahy maro izay tsy mifatotra afa-tsy amin’Andriamanitra sy ny Teniny izahay. Lehilahy izay milaza ny marina mikasika izany. Izany mihitsy no tena ilainay. Inona no mba nataonay? Namafy fifandirana izahay. Namafy rivotra izahay, ary ankehitriny, mijinja tadio.”

Rivo-mpampianarana marobe no nandravarava tamin’ireo firenena maneran-tany, nandritr’izao vanim-potoana efa ho telopolo taona izao. Ireo fanahy izay tsy nanampo na inona na inona no voafitaka satria ny fatahorana ny “mpaminany” no notorìna taminy tamin’ny fomba hafa dia hafa, fa ny fatahorana an’Andriamanitra sy ny Teniny kosa dia navela. Saingy ireo olom-boafidy dia tsy ho voafitaka. Fantany fa ny fitaka voalohany, tao amin’ny Saha Edena dia avy tamin’ilay ratsy izay naneho ny Tenin’i Jehovah tamin’ny fomba hafa noho ny fomba nivoahany teo am-bavan’Andriamanitra. Ny fitaka farany dia miseho tsy misy hafa amin’izany ankehitriny ao amin’ny fifohazam-panahy farany. Hoy Paoly raha nampirisika izy hoe: “Izaho matoky anareo ao amin’ny Tompo fa tsy hisaina zavatra hafa akory hianareo, fa ilay mampitabataba anareo no hiharan’ny fanamelohana, na zovy na zovy izy.”(Gal 5.10). Mbola misy fanantenana ho an’ireo voafitaka, fa tsy hisy kosa ho an’ireo namitaka ny hafa: “Ry rahalahiko, raha misy eo aminareo miala amin’ny fahamarinana, ary misy anankiray mampibebaka azy, aoka ho fantany fa izay mampibebaka ny mpanota hiala amin’ny lalan’ny fahadisoany dia hamonjy fanahy tsy ho faty sady hanarona heloka be.” (Jak 5.19-20).

Ireo izay voataona tao amin’ny fahadisoana dia mahatsapa tena ho afaka tamin’ny fatotry ny fiangonany taloha. Manao izay tiany atao izy ireo: fa tsy ahoany izay lazain’ny Baiboly manokana aminy ka nohamafisin’ny “mpaminany”.

Ny fanahin’ny fifandirana dia aseho antsika mazava tsara ao amin’ny Soratra Masina. Olona manaraka ny làlan’i Kaina ireo, izany hoe feno fankahalana ary entanin’ny fitsiriritana sy ny fialonana. Eo imason’Andriamanitra izy ireo dia mpamono olona sy mpandatsa-drà. Tsy ananany eo amin’ny fiainany ny tena fitiavana ny rahalahy —milaza ho tia amin’ny vavany saingy amin’ny fampiharana dia mamono. Toy ny ambaran’ny apostoly Jaona, ireo dia mitia araky ny fomban’i Kaina izay avy amin’ilay ratsy ka namono ny rahalahiny. Mitory sy miresaka ny fitiavana tanteraka izy ireo, saingy mampihatra ny fankahalana tanteraka, mamerina indray ny fahotana voalohany ka mampadamòka ny fampihavanana sy ny famelankeloka. Na ny fibebahany aza dia miafara amin’ny fanomezan-tsiny sy fiampangana ny hafa. Tohizan’ny apostoly Joda izany amin’ny filazana fa, ny olona toy ireny dia nanaraka ny ny fahadisoan’i Balama noho ny fitiavan-tamby, manandra-tena toa an’i Kora izy ireo, manohitra ireo mpanompo notendren’Andriamanitra. Miharihary loatra ireo famantarana rehetra ireo, ka na dia ny havanana indrindra amin’ny fanafenana aza tsy hahafina izany. Raha ny marina, dieny mijery io teboka io isika, ny tsirairay dia efa afaka mamantatra sahady, iza ny tenany, inona izy, mifototra amin’izay voalazan’ny Teny ve izy. Ny zavatra efa nisy hatrany am-boalohany, ka miverim-berina isaky ny fifohazam-panahy, dia iainantsika izany ankehitriny. Tokony hanontany tena ny tsirairay ny amin’ny toerana misy azy, sy ny tarika arahiny —ary eo, ny filazan’ny molotra amin’ny teny miavonavona sy mieboebo dia tsy misy lanjany, fa izay hita amin’ny fampiharana eo amin’ny fiainana ihany no mampiseho sy manambara ny tena toetra. Izay avy amin’Andriamanitra dia mahafantatra izay efa nataon’Andramanitra; mandray anjara amin’izay ataon’Andriamanitra ankehitriny izy, ary mbola hahazo koa amin’izay ho ataony —ary izany, mandra-pahatonga any amin’ny fahatanterahana.

Tsy ho niteraka toe-javatra mahatsiravina ny voalazan-drahalahy Branham —ohatra, mikasika ny taona 1977— raha toa ka ireo ”mpivaofy teny” sasany tsy nitanisa fa izy io dia ho “taom-panavotana goavambe”, ary koa raha ireo rahalahy toa an-dry Pearry Green, Joseph Coleman sy ny maro hafa, tsy nanao izany ho foto-pampianarana, sady nitory —tena nitory—“ny taona 1977”. Sahala amin’izany ihany avokoa no fisehony amin’ireo teboka hafa rehetra mahatonga fifandirana. Mbola ato amiko ireo horonampeo izay niantsoantsoan’ny Reverend Coleman hoe: “Tsy mampaninona ahy raha ho ampakarina mialoha na aorian’ny 1977 aho.” Raha mbola tsy maty izy izao, dia mbola mipetraka ao New York . Nitrerona ahy ny Reverend Green satria izaho nandà ny hiaiky fa ny taona 1977 no ho taona farany. Noho ny famindrampon’Andriamanitra, izaho dia nitoetra hentitra tamin’ny Teniny izay nilaza fa tsy misy olona mahafantatra na ny andro na ny ora. Nohelohiny aho fa manandra-tena ho ambony noho ny mpaminany hono, ary tamim-pahatokisantena mafy no nitenenany hoe: “Ny tombatomban’ny mpaminany dia mitovy amin’ny faminaniana”. Dia niriotra lasa izy narahin’ny vadiny sy ireo zanany telovavy, tsy nanao veloma ahy akory. Araka izany tamin’ny alalan’ny olona tsy voatendry, ny filazana tsotra dia nanjary fampianarana, ary hatramin’izao, tsy nisy tamin’ireo rahalahy tafalatsaka tamin’ny fahadisoany ireo, mba niezaka nanao fanitsiana izany. Ihomehezan’ny fanahin’ny famitahana ireo, saingy tsy tsapany akory.

Tamin’ny volana may 1976, raha nandeha teto amin’ity zoron’ny tranon’Andriamanitra ity indrindra aho, nilaza izao tamiko ny Tompo, hoe: “Ry mpanompoko, mandehana eo amin’ny tany malalaka mifanolotra amin’ity ianao ary atokano ho Ahy izany, satria hisy olona avy any amin’ny vazan-tany rehetra ho tonga…” Tafajanona tampoka teo amin’ny nisy ahy aho —efa nandroso ho maizina tamin’izay— nitodika aho ary nankao amin’ilay tany malalaka, tamin’ny alalan’ilay vavahady kely fidirana amin’ny tokotanin’ireo trano fivarotana. Nandohalika teo amin’ireo kirihitra aho ary nanokana io tany malalaka io ho an’ny Tompo. Hatramin’ny 1977/78, ireo trano misionera lehibe anankiroa ireo dia mijoro eo amin’ilay tany malalaka notokanana. Olona maro maneran-tany no mivahiny ao, ary vahoakan’ Andriamanitra, avy amin’ny firenena rehetra saika maneran-tany no mandray izay mety ho ilainy eto amin’io toerana io. Tsy mba afaka nino aho fa hifarana ny taona 1977 ny zavatra rehetra, ary taorian’ny nanomezan’ny Tompon’ny Lanitra ahy iraka lehibe toy izany ny faran’ny may 1976, dia tsy nino izany mihitsy aho. Izao teny izao no mbola manan-kery hatrany: “Miasà mandra-pihaviko”, sy ny: “ny amin’izany andro izany sy ny ora, tsy misy olona natao hahalala.”

Ireo fanambarana sasantsasany izay nataon-drahalahy Branham,dia mety mahahadiso ireo rehetra izay tsy mifototra amin’ny Teny voasoratra. Manangana rafi-kevitra haitraitra goavana izy ireo avy amin’ireo filazana notsoahany tamin’ny toriteny, kanefa tsy ananany fototra ara-Baiboly akory izany. Izany fomba izany ihany anefa no nahafahana mampiseho ny voan’ny tsifankatoavana. Ao amin’ny toriteniny “Ny voan’ny fifandirana”, ny rahalahy Branham dia nanatsidi-dresaka mikasika ireo rahalahy sasany izay tafalatsaka amin’ny fahatsapana diso, saingy mbola mandahatra foto-kevitra mirindra amin’ny toe-panahy araka an’Andriamanitra. Hoy izy hoe: “Zavatra maro samihafa no nipoitra: tokony hanana izao sy izatsy isika ka hanangana vondrona vaovao. Mitsangana ny olona iray, milaza hoe: eo ambony rahona fotsy Izy no avy. Ny iray hafa manamafy kosa hoe: eo ambony soavaly fotsy Izy no avy, koa dia indreo sahady, tarika roa samihafa no teraka. Inona moa izany? —Voafafy ny voan’ny fifandirana.” Toy izany no fomba amafazan’ny fahavalo ny voan’ny fifandirany ankehitriny, mbola amin’ilay fomba miendrika fivavahana toy ny tany am-piandohana ihany. Toy izany no nahaterahan’ireo tarika samihafa ireo teo anivon’ny Hafatra, ka nanatsoahany ireo filazan-drahalahy Branham, nandrafetany fampianarana manokana. Tsy dinihina intsony ny Baiboly, fa ireo filazana mifandraika amin’ny fijeriny manokana no tsoahiny amin’ny toerany ary aoriny ho toy ny “tempoly masina” manokana ho azy.

Ohatra, misy ireo manana ny fampianarana manokana izay milaza fa efa voambara ny kotrokorana fito; ny sasany kosa milaza fa ho ambara izany mialoha indrindra ny Fiverenan’i Kristy. Izy roa ireo anefa samy tsy te-hifampiraharaha, mifampiampanga ho manana ny diso, ary tsy fantany fa na ny tarika iray na ny iray dia samy voa avy amin’ny fahavalo avokoa satria samy eny ivelan’ny Tenin’Andriamanitra; satria ny Tenin’Andriamanitra no mitoetra ho Voan’ Andriamanitra mandrakizay. Ireny karazan’olona ireny, izay mitondra fanambarana manokana dia mifanditra, ary mamafy amin’ireo mihaino sy mino azy ireo ny voan’ny tsifankatoavana. Mba tsy ho tonga fihomehezana ho an’ireo olona eny ivelany, dia tianay ajanona eo ny fitanisana ireo fampianarana tsy ara-Baiboly, izay tsy mitsahatra ny apoitra hatrany ary miteraka tarika isan-karazany.

Ny famantarana fototra tsotra an’ireo olona tsy tafatoetra ao amin’izay faritry ny Baiboly, dia tsy miova: mijery mankany aoriana izy ireo ary miresaka ny amin’izay vitan’Andriamanitra taloha — ary mazava hoazy, miainga avy amin’ny mpaminany izany — sady miresaka izay mbola ho ataon’Andriamanitra amin’ny ho avy, fa andalovany sy ataony tsinontsinona izay ataon’Andriamanitra ankehitriny. Mampiseho ny toe-panahin’ireo mpanora-dalàna izay nihambo ho mpianatry ny mpaminany izy ireo, ka nipetraka teo amin’ny fipetrahan’i Mosesy mihitsy, na dia jamba mpitarika jamba aza. Ny maha-voan’ny tsifankatoavana azy ireo no nampiendaka azy niala tamin’ny Vatan’i Kristy izay mitoetra ao amin’ny Teny. Hoy ny rahalahy Branham hoe: “Averimberiny mandrakariva izay efa nataon’Andriamanitra sy izay mbola ho ataony, fa tsinontsinoaviny izay ataony ankehitriny. Toy izany no ampidiran’ny olona ny fifandirana.” Ary andalana vitsivitsy aloha, ny lehilahin’Andriamanitra miantsoantso mivantana hoe: “Andriamanitra o! Omeo lehilahy maro izay tsy mifatotra afa-tsy amin’Andriamanitra sy ny Teniny izahay. Lehilahy izay milaza ny marina mikasika izany. Izany mihitsy no tena ilainay. Inona no mba nataonay? Namafy fifandirana izahay. Namafy rivotra izahay, ary ankehitriny, mijinja tadio.”

Rivo-mpampianarana marobe no nandravarava tamin’ireo firenena maneran-tany, nandritr’izao vanim-potoana efa ho telopolo taona izao. Ireo fanahy izay tsy nanampo na inona na inona no voafitaka satria ny fatahorana ny “mpaminany” no notorìna taminy tamin’ny fomba hafa dia hafa, fa ny fatahorana an’Andriamanitra sy ny Teniny kosa dia navela. Saingy ireo olom-boafidy dia tsy ho voafitaka. Fantany fa ny fitaka voalohany, tao amin’ny Saha Edena dia avy tamin’ilay ratsy izay naneho ny Tenin’i Jehovah tamin’ny fomba hafa noho ny fomba nivoahany teo am-bavan’Andriamanitra. Ny fitaka farany dia miseho tsy misy hafa amin’izany ankehitriny ao amin’ny fifohazam-panahy farany. Hoy Paoly raha nampirisika izy hoe: “Izaho matoky anareo ao amin’ny Tompo fa tsy hisaina zavatra hafa akory hianareo, fa ilay mampitabataba anareo no hiharan’ny fanamelohana, na zovy na zovy izy.”(Gal 5.10). Mbola misy fanantenana ho an’ireo voafitaka, fa tsy hisy kosa ho an’ireo namitaka ny hafa: “Ry rahalahiko, raha misy eo aminareo miala amin’ny fahamarinana, ary misy anankiray mampibebaka azy, aoka ho fantany fa izay mampibebaka ny mpanota hiala amin’ny lalan’ny fahadisoany dia hamonjy fanahy tsy ho faty sady hanarona heloka be.” (Jak 5.19-20).

Ireo izay voataona tao amin’ny fahadisoana dia mahatsapa tena ho afaka tamin’ny fatotry ny fiangonany taloha. Manao izay tiany atao izy ireo: fa tsy ahoany izay lazain’ny Baiboly manokana aminy ka nohamafisin’ny “mpaminany”.

Ny fanahin’ny fifandirana dia aseho antsika mazava tsara ao amin’ny Soratra Masina. Olona manaraka ny làlan’i Kaina ireo, izany hoe feno fankahalana ary entanin’ny fitsiriritana sy ny fialonana. Eo imason’Andriamanitra izy ireo dia mpamono olona sy mpandatsa-drà. Tsy ananany eo amin’ny fiainany ny tena fitiavana ny rahalahy —milaza ho tia amin’ny vavany saingy amin’ny fampiharana dia mamono. Toy ny ambaran’ny apostoly Jaona, ireo dia mitia araky ny fomban’i Kaina izay avy amin’ilay ratsy ka namono ny rahalahiny. Mitory sy miresaka ny fitiavana tanteraka izy ireo, saingy mampihatra ny fankahalana tanteraka, mamerina indray ny fahotana voalohany ka mampadamòka ny fampihavanana sy ny famelankeloka. Na ny fibebahany aza dia miafara amin’ny fanomezan-tsiny sy fiampangana ny hafa. Tohizan’ny apostoly Joda izany amin’ny filazana fa, ny olona toy ireny dia nanaraka ny ny fahadisoan’i Balama noho ny fitiavan-tamby, manandra-tena toa an’i Kora izy ireo, manohitra ireo mpanompo notendren’Andriamanitra. Miharihary loatra ireo famantarana rehetra ireo, ka na dia ny havanana indrindra amin’ny fanafenana aza tsy hahafina izany. Raha ny marina, dieny mijery io teboka io isika, ny tsirairay dia efa afaka mamantatra sahady, iza ny tenany, inona izy, mifototra amin’izay voalazan’ny Teny ve izy. Ny zavatra efa nisy hatrany am-boalohany, ka miverim-berina isaky ny fifohazam-panahy, dia iainantsika izany ankehitriny. Tokony hanontany tena ny tsirairay ny amin’ny toerana misy azy, sy ny tarika arahiny —ary eo, ny filazan’ny molotra amin’ny teny miavonavona sy mieboebo dia tsy misy lanjany, fa izay hita amin’ny fampiharana eo amin’ny fiainana ihany no mampiseho sy manambara ny tena toetra. Izay avy amin’Andriamanitra dia mahafantatra izay efa nataon’Andramanitra; mandray anjara amin’izay ataon’Andriamanitra ankehitriny izy, ary mbola hahazo koa amin’izay ho ataony —ary izany, mandra-pahatonga any amin’ny fahatanterahana.