Izay rehetra voantso hivoaka amin’ny fisavoritahana tamin’ny alalan’ny Tenin’ny Fahamarinana dia mitoetra mifanaraka amin’ny Teny voasoratra, ka izay no fomba anamasinana azy (Jaona 17.17). Tsy isalasalana fa ho an’ny Ampakarina-Teny, ireo kotrokorana fito dia tsy maintsy avela amin’ny toerana nametrahana azy, ka tsy hikotroka ireo raha tsy ny Tompo, izay Anjelin’ny Fanekena, no hiseho amin’ireo Jiosy izay ho tonga mpino rehefa tontosa ny minisiteran’ireo mpaminany roalahy ao Jerosalema —toy ny efa nanehoanay izany mazava tsara tao amin’ny toko mifandray amin’izany ao amin’ny boky mikasika ny Apokalypsy. Izay voalazan’ireo kotrokorana fito dia tena tsy misy ifandraisany amin’ny Fiangonana-Ampakarina; tsy azo nosoratana izany, koa tsy tafiditra ho isan’ny Teny faminaniana mihitsy, izany no antony mahatonga azy tsy anisan’ny natokana hotoriana. Izany no IZAO NO LAZAIN’NY TOMPO amin’ny Teniny.

Nanantena ny anaovan’Andriamanitra zavatra lehibe tao amin’ny Fiangonana-Ampakarina ny rahalahy Branham. Ny fanantenany dia nifandray tamin’ny Apokalypsy 10 satria nandray an’io matetika izy, saingy tsy namorona fampianarana mikasika izany izy. Fa izany no naolan’ireo mpitoriteny tsy nahazo antso avy tamin’Andriamanitra ho ao amin’ny fitoriana ny Teny, ary ho fahaverezan’ny tenany no nanaovany izany. Ary izy ireo dia afaka manamarina ireo famelabelarana tsy ara-Baiboly, ho azy sy ho an’ireo mpihaino azy. Koa satria tsy manana andalan-tsoratra ara-Baiboly sambà tokana akory izy hananganany ny heviny, dia mitoetra eny ivelan’ny Teny izy, noho izany dia tafalatsaka amin’ny fahadisoana. Fanampin’izany, efa ambentintenin-drahalahy Branham fa ny Ampakarina dia akarina ao amin’ny toko fahefatry ny Apokalypsy, ary hiverina Izy any amin’ny toko faha-19, aorian’ny fampakaram-bady. Nilaza mazava koa izy, sady marina izany, fa ny Tompo, amin’ny maha-Anjelin’ny Fanekena Azy, dia hamela ny Ampakarina ao amin’ny Fampakaram-bady, ary hidina hiseho amin’ireo Jiosy, araka ny Apokalypsy toko faha-10.

Miampanga manokana ireo rahalahy any Etazonia sy any Canada aho, noho izy ireo manindrahindra olona iray ao amin’ny toriteniny, ka manao tsy misy hafa amin’ny nataon’ireo Adventista taloha tamin’ny “mpaminany vaviny” Ellen White, toy ireo Vavolombelon’i Jehovah amin’ny “mpaminaniny” Charles T. Russel, toy ireo Mormons amin’ny “mpaminaniny” Joseph Smith, ary toy ny maro hafa koa. Nasiany tsindrimpeo ny maha-tsy-mety-diso ny olona iray, satria nilainy io olona io ho marika famantarana azy, na dia Andriamanitra ihany no tsy-mety-diso. Mamorona rivotra toy ny ara-panahy izy ireo ao amin’ny fiangonany, dia adikany ho fanatrehan’Andriamanitra izany. Koa noho ny fanomezan-dàlana azoko avy tany an-Danitra, amin’izao ora tsy-azo-isangisangiana izao, izaho dia miampanga ireo izay nametraka ny tenany ho mpiandry-ondry mba hamokisany ny tenany ihany, ary mitaky aho, amin’ny Anaran’ny Tompo, ny hamelan’izy ireo handeha ny vahoakan’Andriamanitra, tsy ho andevoziny.

Eo ambany fanevan’ny “kotrokorana fito” no mbola havitana faharavana lehibe. Resahina betsaka anivon’ireny mpiandany aminy ireny ny “fanambarana”, ny “finoana ho amin’ny fampakarana”, ny “zavamiafina”, zavamiafina izay na izy aza tsy mahafantatra izany. Raha jerena mazava ireny zavatra ireny, dia hita miharihary ny fanesoan’ny devoly ny olombelona. Izany fomba izany no naharatsy laza ny Hafatra ho amin’ny andro farany. Maro no tofoka ireo olona izay naniry hahafantatra an-kitsipo, satria ireo zavatra nampianarina dia tsy hita ao amin’ny Baiboly, noho izany tsy afaka nanaiky izany izy. Ary niaraka tamin’izany koa —amin’ny ankapobeny— no nahavoatsipaka ny minisiteran’ny rahalahy Branham.

Izay mamaky ny zava-mitranga ao amin’ny Jaona 12.30-36, dia mahita fa ny kotrokorana dia ampitovina amin’ny Feon’Andriamanitra, ary izany dia mifandray amin’ny fitsarana fa tsy amin’ny fampakarana. Hoy Jesosy: “Tonga ny fotoana hankalazana ny Zanak’olona.” (Jaona 12.23). Avy eo Izy dia manazava fa tsy maintsy maty Izy mba hahavokatra, mba hihabetsaka ny fiainana, ka ny fitsanganana amin’ny maty no ahatanterahan’izany. Ka nony torovana ny fanahiny, dia niantso mafy ny Zanak’olona hoe: “Ray ô, mankalazà ny Anaranao. Dia nisy feo avy tany an-danitra nanao hoe: Efa nankalaza azy Aho, ary hankalaza Azy indray. Ary ny vahoaka izay nitsangana teo, ka nahare dia nanao hoe: Kotrokorana izany. Hoy ny sasany: Anjely no niteny taminy. Jesosy namaly ka nanao hoe: Tsy noho Izaho no nahatongavan’ izany feo izany, fa noho ianareo.” (Jaona 12.28-30).

Ilay Feon’Andriamanitra izay avy tany an-danitra dia sady kotrokorana koa, izay heno tsara; ary io kotrokorana io no Feon’Andriamanitra. Izany dia ampifandraisin’ny Tompo amin’ny hoe: “Tonga ankehitriny ny fitsarana izao-tontolo-izao; ankehitriny ny andrian’izao-tontolo-izao horoahina.” (and 31). Rehefa midina ny Tompo, amin’ny maha-Anjelin’ny fanekena Azy ka mametraka ny Tongony eo amin’ny tany sy ny ranomasina, dia mikotroka ny feon’ireo kotrokorana fito, ary amin’izay fotoana izay no mipoaka ny fotoam-pitsarana mahatahotra: Ilay seza fiandrianam-pahasoavana dia lasa seza fiandrianam-pitsarana. Mikasika izany indrindra, ireo teny ao amin’ny Joba 36.33 sy Joba 37.2-5, sy ny andalan-tsoratra hafa koa, dia samy mampianatra tokoa.

Ny traikefa manokana niainako, dia afahako mijoro vavolombelona fa samihafa ny “Feon’Andriamanitra”, izay maneno amin’ny alalan’ny kotrokorana, sy ny “Feon’ny Tompo.”

Matetika aho no efa nandre ny “Feon’ny Tompo”, hatra tamin’ilay andro tsy-haiko-adinoina, dia ny 2 aprily 1962. Ohatra amin’izany izay nitranga indray andro, tamin’ny taona 1972, talohan’ny 5 ora maraina tany Marseille, rehefa avy nanontanian’ny rahalahy iray aho mikasika ireo kotrokorana fito. Indroa nisesy ny Tompo no nandidy ahy manao hoe: “Ry mpanompoko, mitsangàna dia vakio 2.Timoty 4.” Voatsindry mafy ny andalana manao hoe: “Mitoria ny Teny!” Ny Tompo mihitsy teo no naneho sy nanamafy tamiko fa tsy afaka mitory isika afa-tsy izay hita ao amin’ny Teny voasoratra ihany. Tamin’ny taona 1975, tao anatin’ny ora iray, dia indroa ny Tompo no nandidy ahy, tamin’ny feo mazava tsara hoe: “Foano ny dianao mankany Inde.” Ny baiko volohany dia nampisalasala ahy, fa taorian’ilay faharoa aho dia nankatò. Sahabo ho 36 ora nialoha ny fiaingan’ny fiaramanidina aho dia nandefa telegrama ho an’ireo rahalahy tompon'andraikitra, na dia efa voalamina tanteraka aza ny fotoam-pivoriana rehetra. Efa taty aoriana vao azoko ny anton’izany, satria ilay fiaramanidina namandrihako toerana, niainga avy tany Bombay ho any Madras, dia nirehitra raha vao niainga, ary matin’ny afo avokoa ireo mpandeha 96.

Io taona io ihany, niresaka tamiko ny Tompo tany Edmonton, raha hiala ny efitranoko aho handeha hisakafo maraina: “Ry mpanompoko, araky ny Matio 24.45-47, dia nanendry anao Aho hizara ny hanina.” Ny omaly harivan’io, nanontany ahy i Don Dablitz mikasika ny minisiterako; nilaza izy fa voamarina ao amin’ny Soratra Masina ny minisiteran-drahalahy Branham, ary nanontaniany aho mikasika ny minisiterako izay miasa maneran-tany ihany koa. Tsy nahavaly azy aho afa-tsy ny hoe: mampita fotsiny izay azoko tamin’ny Tompo no ataoko. Talohan’io minitra io dia tsy haiko akory izay voasoratra tao amin’io andalan-tSoratra Masina io, ary vao mainka tsy haiko fa, hay mifandray amin’ny minisiterako izy io.

Tamin’ny Novambra 1978, niteny tamiko ny Tompo indray asabotsy maraina nilaza hoe: “Ry mpanompoko, diniho ny Asan’ny Apostoly, ary jereo raha mba nisy lehilahy iray sy ny vadiny, niara-natokana ho amin’ny asa fanompoana”. Maro ireo rahalahy sy anabavy izay mahafantatra ny toe-javatra nahatonga ny lehilahy iray sy ny vadiny, ary ny Fiangonana iray manontolo, tafalatsaka tamin’ny fahoriam-panahy lehibe, noho ny faminaniana diso iray.

Ireny traikefa niainako ireny no ahafahako miteny tsy am-pisalasalana fa ny “Feon’ny Tompo” dia mihaja sady mahery, toy ny mibaiko ny figadony, ary manana toetra hentitra, saingy tsy toy ny kotrokorana. Isaky ny tonga izany dia misaina aho hoe: “Raha mbola miteny indray mandeha ny Tompo dia hangina izao-tontolo-izao.”

Ny “Feon’Andriamanitra” kosa dia hafa tanteraka. Indray mandeha fotsiny no nandrenesako azy toy ny kotrokorana mafy mankarenin-tsofiny, izay nihamafy hatrany ka nilatsaka tamiko. Nitranga izany ny 16 Jona 1979 vao maraina be, tao amin’ny nosy atao hoe Fano izay an’i Danemark. Raha mbola teo amboniko akaiky dia akaiky ny kotrokorana, nivoaka nivantana avy tao ny “Feon’Andriamanitra”, tezitra, ary ny teny tsirairay nivoaka dia nirefotra toy ny kotrokorana. Io fehezanteny io, izay nisy teny sivy dia namakivaky ny tenako hatrany amin’ny tsoka. Satria avy tao amin’ny ambony-ankavanako no nifanesy tonga ny kotrokorana sy ilay feo nivoaka tao aminy, dia lavo tamin’ny ilako ankavia aho, nadarabok’io hery io tamin’ny tany. Afaka manamarina tokoa izay voasoritra ao anaty Baiboly aho, satria tena niaina izany mihitsy, ary hatramin’ny antsipirihany indrindra. Tsy manao vinavina ny mpanompon’Andriamanitra, na ao amin’ny fiainany na ao amin’ny asany, ary tsy manombatombana, fa izy dia manana traikefa mitovy amin’ireo izay voatantara ao amin’ny Soratra Masina.

Izay rehetra voantso hivoaka amin’ny fisavoritahana tamin’ny alalan’ny Tenin’ny Fahamarinana dia mitoetra mifanaraka amin’ny Teny voasoratra, ka izay no fomba anamasinana azy (Jaona 17.17). Tsy isalasalana fa ho an’ny Ampakarina-Teny, ireo kotrokorana fito dia tsy maintsy avela amin’ny toerana nametrahana azy, ka tsy hikotroka ireo raha tsy ny Tompo, izay Anjelin’ny Fanekena, no hiseho amin’ireo Jiosy izay ho tonga mpino rehefa tontosa ny minisiteran’ireo mpaminany roalahy ao Jerosalema —toy ny efa nanehoanay izany mazava tsara tao amin’ny toko mifandray amin’izany ao amin’ny boky mikasika ny Apokalypsy. Izay voalazan’ireo kotrokorana fito dia tena tsy misy ifandraisany amin’ny Fiangonana-Ampakarina; tsy azo nosoratana izany, koa tsy tafiditra ho isan’ny Teny faminaniana mihitsy, izany no antony mahatonga azy tsy anisan’ny natokana hotoriana. Izany no IZAO NO LAZAIN’NY TOMPO amin’ny Teniny.

Nanantena ny anaovan’Andriamanitra zavatra lehibe tao amin’ny Fiangonana-Ampakarina ny rahalahy Branham. Ny fanantenany dia nifandray tamin’ny Apokalypsy 10 satria nandray an’io matetika izy, saingy tsy namorona fampianarana mikasika izany izy. Fa izany no naolan’ireo mpitoriteny tsy nahazo antso avy tamin’Andriamanitra ho ao amin’ny fitoriana ny Teny, ary ho fahaverezan’ny tenany no nanaovany izany. Ary izy ireo dia afaka manamarina ireo famelabelarana tsy ara-Baiboly, ho azy sy ho an’ireo mpihaino azy. Koa satria tsy manana andalan-tsoratra ara-Baiboly sambà tokana akory izy hananganany ny heviny, dia mitoetra eny ivelan’ny Teny izy, noho izany dia tafalatsaka amin’ny fahadisoana. Fanampin’izany, efa ambentintenin-drahalahy Branham fa ny Ampakarina dia akarina ao amin’ny toko fahefatry ny Apokalypsy, ary hiverina Izy any amin’ny toko faha-19, aorian’ny fampakaram-bady. Nilaza mazava koa izy, sady marina izany, fa ny Tompo, amin’ny maha-Anjelin’ny Fanekena Azy, dia hamela ny Ampakarina ao amin’ny Fampakaram-bady, ary hidina hiseho amin’ireo Jiosy, araka ny Apokalypsy toko faha-10. 

Miampanga manokana ireo rahalahy any Etazonia sy any Canada aho, noho izy ireo manindrahindra olona iray ao amin’ny toriteniny, ka manao tsy misy hafa amin’ny nataon’ireo Adventista taloha tamin’ny “mpaminany vaviny” Ellen White, toy ireo Vavolombelon’i Jehovah amin’ny “mpaminaniny” Charles T. Russel, toy ireo Mormons amin’ny “mpaminaniny” Joseph Smith, ary toy ny maro hafa koa. Nasiany tsindrimpeo ny maha-tsy-mety-diso ny olona iray, satria nilainy io olona io ho marika famantarana azy, na dia Andriamanitra ihany no tsy-mety-diso. Mamorona rivotra toy ny ara-panahy izy ireo ao amin’ny fiangonany, dia adikany ho fanatrehan’Andriamanitra izany. Koa noho ny fanomezan-dàlana azoko avy tany an-Danitra, amin’izao ora tsy-azo-isangisangiana izao, izaho dia miampanga ireo izay nametraka ny tenany ho mpiandry-ondry mba hamokisany ny tenany ihany, ary mitaky aho, amin’ny Anaran’ny Tompo, ny hamelan’izy ireo handeha ny vahoakan’Andriamanitra, tsy ho andevoziny.

Eo ambany fanevan’ny “kotrokorana fito” no mbola havitana faharavana lehibe. Resahina betsaka anivon’ireny mpiandany aminy ireny ny “fanambarana”, ny “finoana ho amin’ny fampakarana”, ny “zavamiafina”, zavamiafina izay na izy aza tsy mahafantatra izany. Raha jerena mazava ireny zavatra ireny, dia hita miharihary ny fanesoan’ny devoly ny olombelona. Izany fomba izany no naharatsy laza ny Hafatra ho amin’ny andro farany. Maro no tofoka ireo olona izay naniry hahafantatra an-kitsipo, satria ireo zavatra nampianarina dia tsy hita ao amin’ny Baiboly, noho izany tsy afaka nanaiky izany izy. Ary niaraka tamin’izany koa —amin’ny ankapobeny— no nahavoatsipaka ny minisiteran’ny rahalahy Branham.

Izay mamaky ny zava-mitranga ao amin’ny Jaona 12.30-36, dia mahita fa ny kotrokorana dia ampitovina amin’ny Feon’Andriamanitra, ary izany dia mifandray amin’ny fitsarana fa tsy amin’ny fampakarana. Hoy Jesosy: “Tonga ny fotoana hankalazana ny Zanak’olona.” (Jaona 12.23). Avy eo Izy dia manazava fa tsy maintsy maty Izy mba hahavokatra, mba hihabetsaka ny fiainana, ka ny fitsanganana amin’ny maty no ahatanterahan’izany. Ka nony torovana ny fanahiny, dia niantso mafy ny Zanak’olona hoe: “Ray ô, mankalazà ny Anaranao. Dia nisy feo avy tany an-danitra nanao hoe: Efa nankalaza azy Aho, ary hankalaza Azy indray. Ary ny vahoaka izay nitsangana teo, ka nahare dia nanao hoe: Kotrokorana izany. Hoy ny sasany: Anjely no niteny taminy. Jesosy namaly ka nanao hoe: Tsy noho Izaho no nahatongavan’ izany feo izany, fa noho ianareo.” (Jaona 12.28-30).

Ilay Feon’Andriamanitra izay avy tany an-danitra dia sady kotrokorana koa, izay heno tsara; ary io kotrokorana io no Feon’Andriamanitra. Izany dia ampifandraisin’ny Tompo amin’ny hoe: “Tonga ankehitriny ny fitsarana izao-tontolo-izao; ankehitriny ny andrian’izao-tontolo-izao horoahina.” (and 31). Rehefa midina ny Tompo, amin’ny maha-Anjelin’ny fanekena Azy ka mametraka ny Tongony eo amin’ny tany sy ny ranomasina, dia mikotroka ny feon’ireo kotrokorana fito, ary amin’izay fotoana izay no mipoaka ny fotoam-pitsarana mahatahotra: Ilay seza fiandrianam-pahasoavana dia lasa seza fiandrianam-pitsarana. Mikasika izany indrindra, ireo teny ao amin’ny Joba 36.33 sy Joba 37.2-5, sy ny andalan-tsoratra hafa koa, dia samy mampianatra tokoa.

Ny traikefa manokana niainako, dia afahako mijoro vavolombelona fa samihafa ny “Feon’Andriamanitra”, izay maneno amin’ny alalan’ny kotrokorana, sy ny “Feon’ny Tompo.”

Matetika aho no efa nandre ny “Feon’ny Tompo”, hatra tamin’ilay andro tsy-haiko-adinoina, dia ny 2 aprily 1962. Ohatra amin’izany izay nitranga indray andro, tamin’ny taona 1972, talohan’ny 5 ora maraina tany Marseille, rehefa avy nanontanian’ny rahalahy iray aho mikasika ireo kotrokorana fito. Indroa nisesy ny Tompo no nandidy ahy manao hoe: “Ry mpanompoko, mitsangàna dia vakio 2.Timoty 4.” Voatsindry mafy ny andalana manao hoe: “Mitoria ny Teny!” Ny Tompo mihitsy teo no naneho sy nanamafy tamiko fa tsy afaka mitory isika afa-tsy izay hita ao amin’ny Teny voasoratra ihany. Tamin’ny taona 1975, tao anatin’ny ora iray, dia indroa ny Tompo no nandidy ahy, tamin’ny feo mazava tsara hoe: “Foano ny dianao mankany Inde.” Ny baiko volohany dia nampisalasala ahy, fa taorian’ilay faharoa aho dia nankatò. Sahabo ho 36 ora nialoha ny fiaingan’ny fiaramanidina aho dia nandefa telegrama ho an’ireo rahalahy tompon'andraikitra, na dia efa voalamina tanteraka aza ny fotoam-pivoriana rehetra. Efa taty aoriana vao azoko ny anton’izany, satria ilay fiaramanidina namandrihako toerana, niainga avy tany Bombay ho any Madras, dia nirehitra raha vao niainga, ary matin’ny afo avokoa ireo mpandeha 96.

Io taona io ihany, niresaka tamiko ny Tompo tany Edmonton, raha hiala ny efitranoko aho handeha hisakafo maraina: “Ry mpanompoko, araky ny Matio 24.45-47, dia nanendry anao Aho hizara ny hanina.” Ny omaly harivan’io, nanontany ahy i Don Dablitz mikasika ny minisiterako; nilaza izy fa voamarina ao amin’ny Soratra Masina ny minisiteran-drahalahy Branham, ary nanontaniany aho mikasika ny minisiterako izay miasa maneran-tany ihany koa. Tsy nahavaly azy aho afa-tsy ny hoe: mampita fotsiny izay azoko tamin’ny Tompo no ataoko. Talohan’io minitra io dia tsy haiko akory izay voasoratra tao amin’io andalan-tSoratra Masina io, ary vao mainka tsy haiko fa, hay mifandray amin’ny minisiterako izy io.

Tamin’ny Novambra 1978, niteny tamiko ny Tompo indray asabotsy maraina nilaza hoe: “Ry mpanompoko, diniho ny Asan’ny Apostoly, ary jereo raha mba nisy lehilahy iray sy ny vadiny, niara-natokana ho amin’ny asa fanompoana”. Maro ireo rahalahy sy anabavy izay mahafantatra ny toe-javatra nahatonga ny lehilahy iray sy ny vadiny, ary ny Fiangonana iray manontolo, tafalatsaka tamin’ny fahoriam-panahy lehibe, noho ny faminaniana diso iray.

Ireny traikefa niainako ireny no ahafahako miteny tsy am-pisalasalana fa ny “Feon’ny Tompo” dia mihaja sady mahery, toy ny mibaiko ny figadony, ary manana toetra hentitra, saingy tsy toy ny kotrokorana. Isaky ny tonga izany dia misaina aho hoe: “Raha mbola miteny indray mandeha ny Tompo dia hangina izao-tontolo-izao.”

Ny “Feon’Andriamanitra” kosa dia hafa tanteraka. Indray mandeha fotsiny no nandrenesako azy toy ny kotrokorana mafy mankarenin-tsofiny, izay nihamafy hatrany ka nilatsaka tamiko. Nitranga izany ny 16 Jona 1979 vao maraina be, tao amin’ny nosy atao hoe Fano izay an’i Danemark. Raha mbola teo amboniko akaiky dia akaiky ny kotrokorana, nivoaka nivantana avy tao ny “Feon’Andriamanitra”, tezitra, ary ny teny tsirairay nivoaka dia nirefotra toy ny kotrokorana. Io fehezanteny io, izay nisy teny sivy dia namakivaky ny tenako hatrany amin’ny tsoka. Satria avy tao amin’ny ambony-ankavanako no nifanesy tonga ny kotrokorana sy ilay feo nivoaka tao aminy, dia lavo tamin’ny ilako ankavia aho, nadarabok’io hery io tamin’ny tany. Afaka manamarina tokoa izay voasoritra ao anaty Baiboly aho, satria tena niaina izany mihitsy, ary hatramin’ny antsipirihany indrindra. Tsy manao vinavina ny mpanompon’Andriamanitra, na ao amin’ny fiainany na ao amin’ny asany, ary tsy manombatombana, fa izy dia manana traikefa mitovy amin’ireo izay voatantara ao amin’ny Soratra Masina.